Annelies van Wijk (1993) zit graag in treinen zonder de eindbestemming te weten. Daarnaast heeft ze een werkplaats voor verbinding: Liedfs. Een plek waar ze via taal, theaterinstallaties, ontmoetingen en massages onderzoekt hoe we dat nu eigenlijk kunnen doen; elkaar wezenlijk ontmoeten.
Annelies schreef toneelteksten, gedichten en persoonlijk essays voor o.a. De Groene Amsterdammer, Hard//hoofd en Stichting Nieuwe Makers, maakte podcasts voor Het Filiaal Theatermakers en de Nationale Jongereherdenking, gaf schrijfles aan diverse doelgroepen; van Buitenkunst tot Het Nederlands Jeugdinstituut en bedacht verschillende tekstuele concepten op maat voor organisaties als Het Van Gogh Museum, De Nederlandse Spoorwegen en SPRING festival. Ze werkt als masseur in een hospice en neemt je tijdens Dichters in de Prinsentuin mee in haar poëtisch onderzoek naar tekenen van gemis.
Ik mis de luxe van me een toekomst voorstellen
in plaats van erdoor woorden ingehaald.
Het gemak van iedereen die ademhaalt
zonder het door te hebben
Fotograaf: nog navragen
